Zaterdag 25 juni. Gisteren afgezakt naar Tissamaharama. Beetje het dorp verkent. Blijkt dat ze zelfs een oude stoepa, Sandagiri, uit de 2e eeuw hebben. Maar ik kom Yale National Park. Vandaag gaat om 4:45 u het alarm af. Bij de entree van het park staan nog 20 of 30 voertuigen te wachten. Het is laagseizoen gelukkig. Mijn drie Duitstalige safarigenoten blijken gezellig gezelschap. Het begint langzaam licht te worden als we het park in gaan. Vrijwel direct na de entree zien we een luipaard op een rots in de struiken. Hij rolt een beetje om en trekt zich niets van ons aan. Een goede start. Dan verder het park in. We zien veel vogels: onder andere Maribou, ooievaars met deels roze veren, sunbirds, ijsvogels en arenden. In de meren veel lelies. Af en toe drijft er een krokodil in rond en een enkeling ligt rustig aan de kant. Wilde varkens, herten en buffels laten zich zien en dan een kudde olifanten rustig grazend. Door en bij een meertje staan tien jeeps te wachten. Wij gaan er voorbij en onze chauffeur weet een mooi plekje op de dijk aan het meer te bemachtigen. Als een olifant iets verderop dreigt over te steken wil onze chauffeur er ook heen. Wij verzoeken om nog even te blijven staan en dat blijkt een goede keuze. Even later komt een kudde olifanten naar het meertje toe om te drinken en er doorheen te banjeren. Aan de andere kant een olifantenstier die ook polshoogte komt nemen. We zitten eerste rang. Prachtig. Aan de kust hebben we een break en wandelen het strand op. Verderop staat een olifant aan het strand. We wandelen een stuk zijn richting op, maar houden een respectabele afstand. Enkele andere toeristen wagen het er blijkbaar op. Zij begrijpen niet dat dit wilde dieren zijn. Reden voor hun gids er achteraan te rennen. Ach eerder hebben we al een Chinees uit de wagen zien hangen. Zich niets aantrekkend van de gids. Na de pauze bewonderen we een olifant die in een meertje lelies plukt. Het landschap is wonderschoon. Elephant Rock lijkt best een beetje op een olifant en net voor we het park om 12 uur verlaten zien we nog een luipaard in de bosjes. Je zou denken dat hij hier altijd ligt of opgezet is. Zelfs de gidsen moeten hun best doen om hem in de struiken waar te nemen. Met de verrekijker is de gevlekte structuur van een slapende luipaard te zien. Maar je moet wel heel goed kijken. Al met al een genoten en eindelijk weer eens wild in Azië gezien.
