Jack's travelblog

Rhino time

Zondag 6 december. We zijn inmiddels in Bulawayo, Zimbabwe, beland. Een onaantrekkelijke grote stad, waarvan het centrum meer weg heeft van een getto. Victor, onze gids, drukt ons nog even op het hart dat we met iedereen kunnen praten, maar dat het in deze democratische republiek beter is geen politieke discussies aan te gaan. Gelukkig ligt net buiten het stedelijk gebied Burke’s Paradise. Vanuit dit groene resort gaan we met 2 verbouwde Laro’s op pad naar Matobo National Park. Even buiten het park lopen twee mannen in leger-overall met een geweer. Reden om te stoppen. We mogen hier uitstappen en gaan te voet verder. De mannen zijn rangers die de witte neushoorns moeten bewaken. Blijkbaar was het gras buiten het park groener… In de verte zien we een moeder met jong. Iets te ver. Met de Laro om de berg heen en dan kunnen we te voet tot op zo’n 25 m naderen. We zijn dan al geïnstrueerd. Blijf bij elkaar, geen lawaai maken en doen wat de gids zegt. Vreemd genoeg ruiken en horen de beesten ons, maar blijven rustig liggen. Door hun slechte zicht nemen ze ons als één groot object waar. Het schijnt ook te helpen om in een boompje op slechts een halve meter boven de grond te klimmen. Hij ruikt je wel, maar ziet gewoon een struik. Voor zover de theorie.

We gaan verder, nu echt het park in. Het landschap is prachtig. Grote ronde rotsblokken, die door het groene laken van bomen en struiken steken. De rivier staat vrijwel droog en hier is recent een bosbrandje geweest. Als we te voet verder gaan, zijn onze voeten al snel één met de omgeving, zwart. De nieuwe rangers hebben vergelijkbare outfits, maar nu gedecoreerd met een AK47. Gelukkig roken zowel de rangers als de gids in dit toch al enigszins geblakerde gebied. Na een stevige wandeling door struiken en bosjes worden we eindelijk beloond. 5 witte neushoorns, vredig liggend in de schaduw van een boom. Langzaam naderen en dan op nog geen 10 m afstand genieten. Onwaarschijnlijk dat je de beesten zo dicht kunt benaderen. Schitterend.

Ook hieraan komt een eind. Terug naar de Laro’s en op naar het stuwmeertje, zwemmen en lunchen in een prachtige omgeving.

’s Middags klimmen we een rots op om San Bushmen tekeningen te bewonderen en een geweldig uitzicht over de omgeving te hebben. Als we terug rijden valt de nacht in en worden we getrakteerd op een heldere hemel met eindeloos veel sterren.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie